عصر روشنگری

عصر روشنگری یک جنبش فکری و فلسفی بود که در قرن 17 و 18 با تأثیرات و تأثیرات جهانی بر اروپا تسلط یافت. ددوره روشنگری شامل طیفی از ایده ها بود که بر ارزش سعادت انسان، جستجوی دانش به دست آمده از طریق عقل و شواهد حواس و آرمان هایی مانند قانون طبیعی، آزادی، پیشرفت، مدارا، برادری، حکومت مشروطه و جدایی کلیسا و دولت.
پیش از روشنگری انقلاب علمی و کار فرانسیس بیکن، جان لاک و دیگران بود. برخی آغاز روشنگری را به انتشار گفتار رنه دکارت در مورد روش در سال 1637 برمی‌دارند که عبارت معروف او، «من فکر می‌کنم، پس هستم» را به نمایش می‌گذارد. برخی دیگر از انتشار کتاب اصول ریاضیات اسحاق نیوتن (1687) به عنوان نقطه اوج انقلاب علمی و آغاز روشنگری یاد می کنند. مورخان اروپایی به طور سنتی شروع آن را با مرگ لویی چهاردهم پادشاه فرانسه در سال 1715 و پایان آن را با وقوع انقلاب فرانسه در سال 1789 تعیین می کنند. بسیاری از مورخان اکنون پایان عصر روشنگری را آغاز قرن نوزدهم می دانند و آخرین سال پیشنهادی آن مرگ امانوئل کانت در سال 1804 است.